Perşembe

very important person

bu nasıl bir benmerkezciliktir ki ben her yanlış anlaşıldığımda büyük bir haksızlığa uğradığımı hissederek yaralanabiliyorum? adaletsizlik duygusu en çok böyle anlarda derinime işliyor. elim ayağım boşalıyor, alt dudağım bükülüyor, hemen gözlerim doluyor. halka açık alanlarda ağlamaya en çok yaklaştığım anlar bunlar. ah hibon, kendini bu kadar önemseme dedim sana kaç kere!
yazmışıdı hibon
Etiketler:

1 yorum:

verbumnonfacta dedi ki...

onu tanidigimda ben universitenin birinci sinifinda, o ise ucuncu sinifta idi. aradan zaman gecti ve cok sey konusur olduk. ben ona 'ustad' demeye basladim.
'anlayamamak bir zaaf olsa da yanlis anlamak adi bir suctur' cumlesi ise onundur.

11 Aralık 2009 13:22

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)